woensdag, maart 28, 2007

Beleggerscompetitie

ik erger me dagelijks aan de reclame voor de beleggerscompetitie op radio1. Zijn er geen betere projecten waar radio1 zijn naam aan kan verbinden? Als het nu zou gaan om sociaal of ecologisch verantwoord investeren - maar neen, het gaat om zo snel mogelijk zo veel mogelijk mensen op de beurs krijgen. Weten ze bij radio1 bijvoorbeeld dat banken zoals Dexia en KBC nog steeds veel geld investeren in de wapenindustrie?
De winnaar van deze wedstrijd krijgt een terreinwagen cadeau - in deze tijd... Ze begrijpen het echt niet hé.

dinsdag, maart 27, 2007

Klaagzang van een vrt-journalist

De laatste MO-paper is gewijd aan de media. Auteur Guy Poppe analyseert waarom 'de wereld' steeds meer buiten beeld blijft in de media. Op twee maand voor zijn pensionering bij de vrt kan hij het zich veroorloven om de gang van zaken keihard op de korrel te nemen. Een voorspelbare maar onontkoombare klaagzang is het geworden van een begenadigd journalist die steeds in hart en nieren gewerkt heeft om de wereld, en dan vooral de Afrikaanse wereld met de nodige diepgang in de Vlaamse ether te brengen.

Het ergste van de zaak is dat zijn analyse niet overdreven is en de bestaande hoopgevende initiatieven zijn daar paradoxaal genoeg een illustratie van. Want er is niet alleen de commodificatie (alles is koopwaar) en de googlificatie, de impact van het internet op de media. Er is de onvoorstelbare versnippering van nieuwsbronnen waarbij weinig mensen nog een zicht hebben op welke bronnen of welke stemmen nu precies waarvoor staan. Wat is de geloofwaardigheid van deze of gene website? Wie behoudt nog het overzicht en waar kan je terecht voor degelijke duiding bij fenomenen die je niet kan begrijpen als je uitsluitend het binnenland als referentie hebt? Door hun nieuws almaar 'luchtiger' te willen brengen ondermijnen de traditionele nieuwsmedia hun geloofwaardigheid.

woensdag, maart 21, 2007

VB de ecologische tour op

Gisteren kreeg ik een persbericht van het Vlaams Belang onder ogen en ik geloofde mijn ogen niet. Onder de titel "Vlaams Belang wil lager BTW-tarief voor de bouw van passiefhuizen" gaan Frank Creyelman en Anke Van dermeersch ('begot') helemaal de ecologische tour op. Ze bepleiten in het persbericht een serieuze daling van het geldende BTW tarief voor de bouw van de zg. passiefhuizen. Nog sterker: ze doen een keer niet laatdunkend over een voorstel van Bart Martens (sp.a) om een fiscale bonus te geven voor (ver)nieuwbouw en renovatie. Ze noemen het zelfs "een stap in de goede richting."

En dat voor een partij die tot voor kort het woord ecologisten meestal in één adem uitsprak met "fundamentalisme." Zou het kunnen dat ze de laatste maanden niet genoeg in het nieuws zijn naar hun zin? Dat ze het gevoel krijgen een achterhoedegevecht te leveren? Tijd om onze eieren niet allemaal meer in dezelfde mand te laten liggen, is ongetwijfeld de idee van enkele backbenchers in het parlement die het beu zijn in de schaduw van de top te zitten maar de lef niet hebben om er tegen in te gaan op de aloude thema's.

Of ze hier nu mee de media gaan halen of hun publiek zullen charmeren dat lijkt me nogal onwaarschijnlijk. Voor de pers blijft hun thema hetzelfde, zeker na de recente terugkeer naar een harder programma. Wellicht zal deze schuchtere poging om mee op de ecologische trein te springen hoogstens een 2 regels schampere commentaar opleveren van één of andere commentator zonder inspiratie.

maandag, maart 19, 2007

Het Islamitische 'vooroordeel'

[Reactie op "Het gevaar bestaat, soft zijn mag niet" - itv met Dominique Moïsi in Reporter (DeM, zaterdag 17 maart)]

Volgens 'wereldwatcher' Dominique Moïsi zagen moslims in Europese reacties op de oorlog in Libanon hun "vooroordeel" bevestigd dat het Westen altijd Israël steunt. Dat zegt hij in een interview met Tom Vandyck in De Morgen. Dat zogenaamde vooroordeel is nochtans heel terecht. Of heeft hij soms over de flauwe en eeuwig laattijdige oproepen tot gematigdheid vanwege Europa wanneer Israël het weer eens te bont maakt?

Al meer dan 60 jaar schendt Israël alle internationale rechtsregels en legt opeenvolgende VN-resoluties naast zich neer. Bij het ontstaan van Israël werd er door de VN een verdelingsplan opgemaakt, dat wees 47% van het oorspronkelijke Palestina toe aan de Palestijnen. Het Oslo-akkoord (1993) bepaalde dat slechts 22% van de oorspronkelijke 100% voor de Palestijnen mocht overblijven. Het zg. "vrijgevige aanbod" van Barak beloofde 80% van deze 22% aan de Palestijnen. Sharon zijn "vredesplan" in 2000: "we geven jullie 42% van de 80% van de 22%¨, en deze 42% blijft onder voortdurende avondklok. De zg. "Road Map" van Bush: als jullie alle verzet tegen de bezetting opgeven (wat wij terrorisme noemen) en jullie vluchtelingen geven al hun aanspraken op terugkeer op; als jullie alleen leiders kiezen die wij acceptabel noemen; als jullie alle verzetsstrijders opsluiten; als jullie enkel rijden op de wegen die Olmert voor jullie overlaat; als jullie akkoord gaan met de bouw van de muur; als jullie Jeruzalem opgeven als hoofdstad; als jullie ermee akkoord gaan jullie kinderen alleen boeken en lessen te geven die gekeurd zijn door Israël; als jullie niet meer dan 3 kinderen per familie krijgen; als jullie stoppen met klagen over de nieuwe wet die Israëlische Arabieren verbied te huwen met Palestijnse Arabieren; als jullie met al deze voorwaarden deemoedig instemmen, dan zal Bush overwegen druk te zetten op Olmert om de 42% van de 80% van de 22% van de 100% land die oorspronkelijk van jullie was toe te staan.

De Verenigde Staten gebruikt systematisch haar veto in de Veiligheidsraad wanneer er een veroordeling van Israël dreigt gestemd te worden. En Europa? Dat is huilen met de pet op, of liever: eerst de zaken, dan de principes. Eén voorbeeld: het associatie-akkoord. Sinds juni 2000 geeft dit akkoord Israël gunstige handelsvoorwaarden voor Europa. In de bepalingen van het akkoord staat onder meer dat goederen uit de bezette gebieden niet in aanmerking komen voor preferentiële invoer. Israël schendt systematisch de territorialiteitsregel en staat erop de nederzettingen in de bezette gebieden te behandelen alsof ze onder het territoriale bereik van het akkoord met de EG vallen. De Israëlische regering heeft reeds toegegeven dat routinematig oorsprongscertificaten worden verstrekt voor goederen uit de nederzettingen. Ze beweert dat Israël daarmee het Associatieakkoord niet overtreedt; aangezien "de nederzettingen een deel van Israël zijn."
Deze expliciete schending laat Europa gewoon begaan. Nochtans zou het opzeggen van het akkoord, wegens niet nakomen van de bepalingen, een perfect legitiem middel zijn om Israël te dwingen haar bezettingspolitiek te veranderen.

Vooroordeel? Welk vooroordeel?

woensdag, maart 14, 2007

De UVRM zijn onnavolgbaar

[Reactie op commentaar op mijn Indymedia post over Amnesty's koerswijziging]

Beste Marc-Antoon,

Ten eerste: de UVRM zijn van een onnavolgbare schoonheid. En ik schrijf dat zonder een zweem van cynisme of twijfel. Ze zijn de geschreven hoop van de mensheid en wat mij betreft zonder enige twijfel de belangrijkste tekst ooit geschreven in de geschiedenis van onze soort. Klinkt dat overdreven? Lees ze er zelf even op na op de site van Vormen: http://www.vormen.org/informatie/documenten.htm

Het feit dat Amnesty zich tot voor kort enkel met politieke en burgerlijke rechten bezig hield was een pragmatische keuze. Je moet als actiegroep nu eenmaal keuzes maken. Bovendien was de wereld niet klaar voor de ESC-rechten, bij het ontstaan van de mensenrechtenbeweging. De tekst bestond dan wel, ik vermoed dat weinigen echt de draagwijdte ervan beseften. Dat maakt het des te merkwaardiger dat de UVRM toen door haast de voltallige algemene vergadering van de Verenigde Naties werden ondertekend. Veel had wellicht te maken met het moment, kort na de oorlog.

Ik voeg hieronder nog eens Artikel 25 toe, ter illustratie:
1. Een ieder heeft recht op een levensstandaard, die hoog genoeg is voor de gezondheid en het welzijn van zichzelf en zijn gezin, waaronder begrepen voeding, kleding, huisvesting en geneeskundige verzorging en de noodzakelijke sociale diensten, alsmede het recht op voorziening in geval van werkloosheid, ziekte,invaliditeit, overlijden van de echtgenoot, ouderdom of een ander gemis aan bestaansmiddelen, ontstaan ten gevolge van omstandigheden onafhankelijk van zijn wil.
2. Moeder en kind hebben recht op bijzondere zorg en bijstand. Alle kinderen, al dan niet wettig, zullen dezelfde sociale bescherming genieten.

Kennis versus informatie, de rol van verhalen.

[Reactie op interview met cultuurfilosoof Ad Verbrugghe in De Morgen van 14 maart 2007]

"Kennis is niet belangrijk. Je kunt tegenwoordig alles opzoeken." Dat zei De Morgen journaliste Kim Herbots tegen cultuurfilosoof Ad Verbrugghe. Ik vindt dat een uitermate choquerende uitspraak die hopelijk sarcastisch bedoeld was. Gelukkig had Verbrugghe een goed antwoord klaar: "kennis mag je niet verwarren met informatie" en "zonder gedegen kennis van de context ben je niets met informatie."Helaas wordt in het hele éénzijdige debat over 'kennis tegenover vaardigheden' iets heel fundamenteels over het hoofd gezien. En dat is het feit dat een mens essentieel functioneert op verhalen: zijn sociaal functioneren is erin ingebed, hij haalt er zijn hoogstpersoonlijke zingeving uit, verhalen vormen de houvast waaraan de menselijke psyche zich vast klampt. Hoe rijker en complexer die verhalen zijn, hoe meer mogelijkheden de mens heeft om andere verhalen als dusdanig te herkennen, aan te voelen, eruit te leren en vooral: respect te tonen voor die andere verhalen.

Van kindsaf groeit elk mens op met verhalen van de mensen die hem of haar voor waren. Wat in het begin spontaan gebeurt via ouders en familiekring gaat zeer snel over in een gestructureerde vorm van kennisoverdracht. Die kennis voorstellen als losse blokjes in een trommeldoos geeft blijk van een totaal gebrek aan inzicht in het functioneren van de menselijke psyche. Al hebben de grote religieuze verhalen van weleer hun glans verloren, het proces van structurele kennisverwerving is niet veranderd.

Er zijn wetenschappelijke proeven geweest die hebben vastgesteld hoe de verwerving van kennis in ons brein zorgt voor nieuwe zenuwverbindingen, wat een grotere hersenactiviteit toelaat. Met andere woorden, we worden er slimmer van. Er is slechts één eenvoudige maar logische voorwaarde: je moet iets kunnen met die kennis: wat ben ik met de observatie dat er paaslelies bloeien in februari als ik niet weet wat paaslelies zijn? Verhalen dat zijn referentiekaders en die zijn essentieel om de wereld om ons heen te begrijpen.

Door laatdunkend te doen over kennisverwerving ontzeg je mensen bovendien één van de grootste 'kleine' vreugdes in het leven: die kleine 'aha-erlebnis' die je ervaart wanneer een puzzelstukje op zijn plaats valt. Eén klein stukje kennis dat zijn weg heeft gevonden naar de grote verhalenbank in je hoofd.

donderdag, maart 08, 2007

De beweging voor een andere globalisering krijgt er een belangrijke steunpilaar bij

Amnesty International staat voor een grote uitdaging. De grootste mensenrechtenbeweging ter wereld heeft recent beslist haar oude 'mandaat' uit te breiden. De traditionele focus op burgerlijke en politieke rechten blijft, maar nu komen daar de 'Economische, Sociale en Culturele rechten' bij. Tijdens een interview met voorzitster Eva Brems van Amnesty Vlaanderen bleek dat de gevolgen van deze - in mensenrechtenkringen lang aangekondigde - beleidswijziging niet min zijn. Ten eerste voor de supertanker Amnesty zelf, ze zullen immers verplicht zijn hun tien miljoen vrijwilligers wereldwijd klaar te stomen en te vormen voor de nieuwe opdracht. Maar vooral zal dit op termijn een belangrijke versterking betekenen voor de hele andersglobaliseringsbeweging.

Wanneer een organisatie zoals Amnesty zich gaat bezig houden met het armoedeprobleem - het campagnethema van 2008 luidt: "armoede als schending van mensenrechten" - dan heeft dat belangrijke implicaties voor het dominante economische discours. Tot nu toe waren zg. ESC-rechten het domein van een aantal ontwikkelingsorganisaties die het armoedeprobleem definieerden als een schending van mensenrechten. Een arme Afrikaan die verstoken blijft van een degelijke gezondheidszorg, die nergens een deftig onderwijs kan genieten en die bovendien belet wordt in zijn economische ontwikkeling, deze Afrikaan wordt geschonden in zijn basisrechten. Amnesty onderschrijft die stelling nu.

Nog belangrijker echter is het onontkoombare feit dat Amnesty zich zelf nu ook verplicht om standpunt in te nemen over de oorzaken van deze massale schending van mensenrechten. En dan kan je niet anders als het in vraag stellen van de neoliberale hervormingen die in de jaren '90 werden opgedrongen door Wereldbank, IMF en de Westerse donoren. Privatisering en deregulering, het vleugellam maken van de reeds armlastige staat enz. Dergelijke recepten hebben hun failliet bewezen. Een economisch paradijs bouw je nu eenmaal niet op een sociaal kerkhof. (Cynici en mensen die dat beleid van dichtbij hebben gevolgd zeggen overigens niet zonder reden dat het belang van de arme landen nooit een bezorgdheid was. In werkelijkheid ging het om het openbreken van de markten in het zuiden voor Westerse multinationals...)

Ondanks die analyse blijft het 'marktdenken' als paradigma het economisch beleid op internationaal vlak domineren - de Europese en Noord-Amerikaanse delegaties op de besprekingen binnen de wereldhandelsorganisatie blijven koppig hun belangen voorop stellen. Maar stilaan komen ze alleen te staan met hun bekrompen voorstellen. Op termijn zal de koerswijziging van Amnesty, een organisatie met raadgevende bevoegdheid bij de VN, helpen om het armoedeprobleem uit de ideologische sfeer te halen en de analyse van veel groepen uit de andersglobaliseringsbeweging a.h.w. legitimeren.

Armoede kán pragmatisch aangepakt worden met een beleid dat uitgaat van basisrechten van mensen. Landen moeten kunnen gestraft worden als ze de basisrechten van hun bevolking schenden. Maar diezelfde landen moeten ook de middelen krijgen om hun bevolking te voeden, te huisvesten, te laten ontwikkelen enzovoort. Al die zaken volgen uit elkaar. Het erkennen van economisch, sociaal en culturele rechten voor alle mensen op deze wereld is een definitieve stap om onze mondiale beschavingsgraad op te krikken.


Het interview waarvan sprake verscheen in het maart nummer van Amnesty Nieuws, het ledenblad van Amnesty Vlaanderen. De uitgebreide versie daarvan is ook terug te vinden onder http://www.amnesty.be/amnestynieuws

dinsdag, maart 06, 2007

Een toeristische sector, grootste bron van ontwikkeling voor arme landen?

Het Wereld Economisch Forum vindt dat "ontwikkelingslanden het grootste potentieel hebben om een toeristische sector te ontwikkelen." Zo meldde vrijdag 2 maart het alternatieve persbureau IPS. Wat bedoelen ze daarmee? Hebben ze het echt over een nieuwe bron tot ontwikkeling voor de ontwikkelingslanden? Of bedoelen ze eigenlijk gewoon nieuwe markten die klaar liggen om ingepikt te worden door Westerse bedrijven die in de sector actief zijn? Dat is namelijk al jaren de realiteit.

Lees verder op www.mo.be
of volg het thema op http://duurzaamtoerisme.blogspot.com/