VN luidt nog maar eens noodklok voor Gaza

John Ging, de directeur van de VN-organisatie voor de Palestijnse vluchtelingen (UNRWA) in Gaza, luidde gisteren (24 april) de alarmklok. Sinds 10 april heeft Israël de toevoer van brandstof en benzine compleet afgesloten. De levering van industriële brandstof is gereduceerd tot de helft van de minimumvoorraad die nodig is om de elektriciteitscentrale te doen werken. Geen brandstof betekent dat levensnoodzakelijke humanitaire en publieke diensten stilvallen. Moet Israël echt elke Palestijn met de hand de nek omwringen voor Europa er iets van zegt?

Enkele feiten:
Voedselbedeling: John Ging voorspelt dat UNRWA met ingang van vandaag zonder brandstof zal vallen, waardoor noch UNRWA noch het WereldVoedselProgramma de voedseldistributie aan één miljoen noodlijdende Gazanen kunnen verder zetten.
Gezondheidszorg: Ziekenwagens kunnen niet uitrijden in geval van nood. Van de ambulances van het Ministerie van Gezondheid zit 20% zonder brandstof, 60% heeft minder dan één week te gaan. De brandstofreserves van de ziekenhuizen – waar 12 000 patiënten verzorgd worden – zijn gedaald tot onder het kritieke niveau van 25%. Transport: dokters en verplegend personeel kunnen enkel naar het werk wanneer dat op loopafstand is. Ook patiënten die verzorging nodig hebben, moeten zich te voet verplaatsen.
Water: 15 waterpompen die op diesel werken zijn stilgevallen, waardoor 70 000 mensen zonder water zijn komen te zitten. 15 tot 20% van de bevolking heeft om de vier dagen slechts 3 tot 5 uur toegang tot water. Elektriciteit: De elektriciteitscentrale is sinds januari in permanente crisis. De centrale kan elk moment stilvallen wat zal leiden tot elektriciteitspannes van 8 tot 16 uur per dag in de hele Gazastrook. Deze brandstofcrisis komt bovenop de reeds dramatische humanitaire situatie waarin de Gazastrook zich na 10 maanden van loodzware sancties bevindt: 53 kinderen gedood en 117 gewond sinds januari; instorting van de economie; 80 % van bevolking onder de armoedegrens; onvoldoende voorraad van voedsel en andere noodzakelijke middelen; gezondheidszorg en water- en sanitaire voorzieningen op de rand van instorten.

Finkelstein in Antwerpen op 20 mei

Een pro-Israëlische drukgroep is een lange termijn campagne begonnen om de populaire online encyclopedie Wikipedia te infiltreren en pagina's over de Palestijnse geschiedenis te herschrijven. Ze gaan daarbij zover om de administratieve structuren van Wikipedia te infiltreren om ervoor te zorgen dat deze veranderingen onopgemerkt blijven of in ieder geval niet worden aangevochten. De Palestijnse campagnewebsite Electronic Intifada kon de hand leggen op interne documenten en e-mails van CAMERA (Committee for Accuracy in Middle East Reporting in America). Ze hebben de e-mails op hun website gezet, samen met een samenvatting van de inhoud. Het is onthutsend om te lezen maar voor iedereen die wat vertrouwd is met de Israëlische propagandamachine niet echt nieuw.

Op 20 mei komt Norman Finkelstein naar België, de auteur van "De Holocaust-industrie," een boek dat enorm veel ophef veroorzaakte. Hij beschrijft hierin hoe de nazi-holocaust door bepaalde zionistische organisaties en door Israël wordt geëxploiteerd. Ik ga de man interviewen in de kelder van de Antwerpse boekhandel De Groene Waterman op 20 mei. Finkelstein is naar verluid een begenadigd spreker, overigens zelf een jood wiens ouders overlevenden waren van de kampen. En als de felheid waarmee hij in zijn boeken uithaalt naar de Zionisten een aanduiding is dan gaat dat nog vuurwerk geven. De moeite om een avond naar de Groene Waterman af te zakken.

In afwachting ben ik nog snel zijn laatste aan het lezen "De drogreden van het antisemitisme," een boek dat bulkt van de voorbeelden waarin Zionisten uitzinnig te keer gaan tegen eender wie
kritiek uitoefent op Israël. Maar daarover meer in een volgende post.

Militarisering van het Amerikaans buitenlands beleid

Het buitenlandse beleid van de Verenigde Staten wordt steeds meer gedomineerd door het Pentagon, en het Congres doet daar vrijwel niets aan. Verschillende mensenrechtenorganisaties brachten een nieuwe gezamenlijk rapport uit "Ready, Aim, Foreign Policy" met deze alarmerende conclusie.

Het is niet het eerste rapport dat waarschuwt voor de toenemende militarisering van het Amerikaanse buitenlandse beleid. In mei 2007 publiceerde ook het Centre for Public Integrity (CPI) cijfers over de stroom van miljarden dollars naar projecten van het Pentagon die steun boden aan repressieve regimes zoals dat van Pakistan, Djibouti, Oezbekistan, en Ethiopië. Stuk voor stuk projecten die het ministerie van Buitenlandse Zaken waarschijnlijk niet goedgekeurd zou hebben. Het CPI toonde aan dat het Congres weinig of geen overzicht had over de bestemming van veel militaire steun.

Ook het Government Accountability Office en zelfs de Senaatcommissie voor Buitenlandse Zaken (SFRC) maken zich steeds meer zorgen over de trend. Volgens het SFRC worden “de invloed en de operaties van het ministerie van Buitenlandse zaken overspoeld door de initiatieven van het Pentagon, dat over veel meer mankracht en middelen beschikt.”

De verschuiving is inderdaad deels te verklaren door het enorme verschil in middelen. Het Pentagon beschikt over een jaarlijks budget van 600 miljard dollar, meer dan alle andere buitenlandse strijdkrachten samen. Het ministerie van Buitenlandse Zaken moet het doen met amper 30 miljard dollar.

Vraag is of onder Clinton of Obama de macht van het Pentagon beteugeld zal worden?

Zijn joden nog een volk?

Op het blog van Anja Meulenbelt staat vandaag een wezenlijk belangrijke tekst van Yeshayahu Leibowitz. Je zou de man kunnen verwijten dat hij een nostalgicus is naar de tijd van de Stetl's toen de Joodse bevolking het bindmiddel was dat Oost-Europa bij elkaar hield. Maar zijn analyse ligt volledig in de lijn van Yakov M. Rabkin's historische oordeel in het boek "In de naam van de Thora" waarin hij de Zionistische machtsgreep binnen de joodse diaspora beklijvend beschrijft. De afkeer die de Zionisten voelden van de 'achterlijke' religieuze gebruiken waar ze vanaf wilden staan haaks tegenover de manier waarop Israël nu de extremisten van Shas en anderen voor hun kar spannen. Maar zoals dat zo vaak gaat, het doel heiligt de middelen en Zionisten gaan niets uit de weg om hun doel, de realisatie van een groot-israël te bereiken.

Toch blijft het verbazend hoe ze bijvoorbeeld met hun 'Wet op de terugkeer' blijven proberen om joden uit de diaspora aan te trekken. Je kan immers 'joden' alleen maar definiëren als een religieus begrip - ook al zijn de mensen in kwestie niet meer praktizerend. Prof. Shlomo Sand, één van de 'nieuwe historici' bracht daarover onlangs ook een interessant boek uit: "When and how the Jewish people was invented." Hij concludeert uit zijn onderzoek dat onder meer Spaanse joden geconverteerde lokale stammen waren en niet, zoals Zionisten ons willen doen geloven, de verspreide nakomelingen van een 'natie-ras' met een éénduidige oorsprong. Met andere woorden: zelfs de diaspora is een fictie. Het boek werd op 21 maart in Haaretz besproken door Ofri Ilani. De mythe staat op barsten...