Er komt veel kritiek op het verbieden van Norman Finkelstein om Israël binnen te komen. Ook in Haaretz. Het geeft inderdaad te denken: is Shin Bet (de Israëlische staatszekerheid) een gedachtepolitie of een veiligheidsdienst?
Er loopt een petitie "Allow Finkelstein entry" tegen de beslissing.
Een leuk bericht van op de site van BBL: De Britse antiluchtvaartactiegroep Plane Stupid is geïnfiltreerd door een spion. De man had zich onder de naam Ken Tobias lid gemaakt van de vereniging. Maar na wat speurwerk bleek dat hij Toby Kendall heette en werkte voor C2i international, een private spionagefirma. Plane Stupid kwam de afgelopen tijd vaak in het nieuws, onder meer omdat ze het dak van Britse parlement bezetten.
Toby Kendall werd ontmaskerd omdat hij de vreemde gewoonte had een Arafatsjaal te dragen in combinatie met designerjeans van Armani. En blijkbaar is dat 'not done' binnen de wereld van de actiegroepen tegen luchthavens.
De kelder van de Groene Waterman zat afgeladen vol voor Norman Finkelstein die avond van dinsdag 20 mei. Finkelstein is een joods-Amerikaans auteur die met zijn boeken de pro-Israël lobby in de V.S. en Israël zwaar op de korrel neemt. Hij verwijt hen dat ze de Nazi-Holocaust misbruiken om 40 jaar bezetting en talloze misdaden van Israël tegenover de Palestijnen goed te praten. Het feit dat iedereen die kritiek uitoefent op Israël onmiddellijk wordt bestempeld als antisemiet is een doelbewuste strategie om de aandacht af te leiden van de grond van de zaak, nl. dat de critici gelijk hebben, zo zegt Finkelstein.
Finkelstein poneert niet alleen, hij toont ook aan: "De drogredenen van het antisemitisme" (ondertitel: Israël, de VS en het misbruik van de geschiedenis) is een overweldigende opeenstapeling van bewijzen en rapporten die duidelijk maken hoe vernietigend de bezetting is en hoe Israël's antwoord op de kritiek van onafhankelijke instanties en mensenrechtenorganisaties telkens weer berust op afleidingsmanoeuvres. De auteur is een politiek wetenschapper en staat bekend voor het rigoureus en omstandigheid onderbouwen van zijn uitspraken. Aan elk boek ging jaren research vooraf. Eens hij zijn verhaal op een rij heeft gaat hij er wel keihard tegenaan. Het feit dat zijn beide ouders Holocaust overlevers waren verklaart veel van het vuur waarmee hij de 'Holocaust industrie' te lijf gaat. Maar vooral is Finkelstein een man die waarheid en rechtvaardigheid als enig constructief 'leitmotiv' naar voor schuift om internationale problemen op te lossen. Vergeleken bij de meeste politici is dat een totaal 'nieuw' uitgangspunt.
In het boek "The Holocaust Industry" (2000) toont Finkelstein aan hoe sinds 1967 (de zesdaagse oorlog) de nazi-genocide wordt misbruikt om alles goed te praten wat Israël mispeutert. Met één woord houden ze de internationale gemeenschap in een wurggreep. Zo slagen ze erin om weg te komen met het droppen van 1,4 miljoen ton aan clusterbommen droppen op Zuid-Libanon. Al kun je de internationale gemeenschap natuurlijk niet vergoeilijken: vooral de medeplichtigheid van de V.S. en de lafhartige houding van Europa. De EU dat nog steeds een associatie-akkoord met gunstige handelsvoorwaarden heeft met Israël hoewel dat land elke dag opnieuw de bepalingen van dat akkoord schendt.
In een twee hoofdstuk ontmaskert Finkelstein de eis van de joodse lobby eind jaren '90 om herstelbetalingen van Zwitserse banken zogenaamd voor "overlevers van de holocaust." Finkelstein toont overtuigend aan welke dubieuze methoden joodse lobbygroepen gebruiken om de zwitserse banken af te persen. De echte overlevers krijgen of kregen al jaren herstelbetalingen en een pensioen van de Duitse Bondsrepubliek. Van hun eigen pro-Israëlische lobby-organisaties zagen de meesten nooit een cent.
In de kelder zat er deze keer een flinke delegatie van het NSV (Nationalistische Studentenvereniging), compleet met petjes met leeuwenvlaggen en studentikoze lintjes in Vlaamse kleuren. Ze waren onverwacht opgedaagd nadat Finkelstein een geplande voordracht voor hun middens de avond ervoor had verzaakt. Hun aanwezigheid was voor Edith en Diane van De Groene Waterman aanleiding voor wat ongerustheid. Maar de manier waarop Finkelstein zelf de zaak aanpakte was tekenend voor zijn eerlijkheid. Toen het einde van het vragenhalfuurtje naderde en nog niemand van NSV-signatuur was rechtgestaan sprak hij de studenten daarop zelf aan. Daarop stond één van hen recht en vroeg hem wat hij vond van de Belgische wet op het revisionisme. Ik stond even versteld van de voorspelbaarheid van die vraag maar Finkelstein gaf geen krimp en zei dat hij tegen zo'n wet was. "Waarvan moet je schrik hebben?" Zei ie, "als je de holocaust goed bestudeert en het overweldigende bewijsmateriaal naast elkaar legt, dan kan iedereen die de nazi-genocide wil ontkennen heel eenvoudig en beargumenteerd onderuit gehaald worden. Als je hun twijfelachtige uitspraken verbiedt dan geef je bij de publieke opinie de indruk dat er toch iets is om over te twijfelen." Waarop hij omstandig en voor de hele zaal het NSV in zijn hemd zette door te beschrijven hoe één van hun leiders hem per mail bedreigde met rechtzaken als hij niet zou komen. Vanzelfsprekend een reden voor Finkelstein om finaal te weigeren. De man wordt in de V.S. al heel de tijd bedreigt en verloor al zijn job aan de DePaul universiteit onder druk van o.m. Alan Dershowitz, een joods Zionistisch advocaat die het 'zionistisch leerboek' "a case for Israël" schreef.
Finkelstein is een persoonlijke vriend van Noam Chomski. Hij noemt Chomski de meest integere en eerlijke vorser die hij kende. Gezien Chomski's staat van dienst als bekritiseerder van de V.S. en Israël en zijn consequente opkomst voor rechtvaardigheid kan ik me daar iets bij voorstellen. (wordt vervolgd)
Andere verslagen van Finkelstein's doortocht:
* Ook Marc-Antoon de Schryver had een gesprek met Finkelstein voor Indymedia. Dat geeft wel een stuk weer van wat de auteur op 20 mei vertelde.
* En vanzelfsprekend bracht ook Anja Meulenbelt (Nederlandse SP) verslag uit op haar blog van het debat in Nederland.
Om maar met de deur in huis te vallen, voor wie het nog niet moest weten: Norman Finkelstein is aangehouden op het vliegveld van Ben Gurion. Hij werd vorige donderdagnacht eerst een tijdje ondervraagt en vervolgens duidelijk gemaakt dat hij Israël niet binnen mocht wegens 'veiligheidsredenen.' Hij werd op een vliegtuig richting V.S. gezet. Volgens zijn advocaat kan de aangehaalde reden betekenen dat hij de staat Israël gedurende 10 jaar niet binnen mag. Een mooie geste is dat van de "enigste democratie in het midden-oosten" zoals ze zich zo graag noemen. Elke jood van overal ter wereld krijgt automatisch het Israëlische staatsburgerschap als ze dat willen, ook al hebben ze niets met het land te maken. Israël spaart kosten nog moeite om joden naar hun deel van de Levant te halen behalve... behalve als gaat om een kritikaster van het Israëlische beleid, een jood met een grote mond die zijn stem nu eens niet ten dienste van Tel Aviv stelt. Dat soort 'nestbevuilers' laten ze niet binnen.
Finkelstein ging een vriend bezoeken in Hebron. Dat vertelde hij me vorige dinsdag vóór het interview in de kelder van de Antwerpse boekhandel Groene Waterman. Hebron, dat is de Palestijnse stad op de bezette Westelijke Jordaanoever die het slachtoffer werd van een 'Azteeks' ritueel: het hart werd met veel bloed en geweld uit de stad gerukt. Na de Zesdaagse Oorlog in 1967 werd Hebron net als de rest van de Westelijke Jordaanoever bezet door Israël. Anders dan in de rest van de door Israël bezette gebieden waar Joodse kolonies illegaal opgetrokken werden rond de steden en dorpen, vestigde zich in Hebron een fanatieke joodse kolonie, midden in de oude stad. Palestijnen werden gedwongen hun huizen en winkelpanden te verlaten en op te geven. Bepaalde gedeelten van de stad zijn afgesloten met prikkeldraad en onbereikbaar voor de oorspronkelijke bewoners. Autoverkeer in de toch al nauwe straten wordt bemoeilijkt en moet vaak ver omrijden. Winkeliers moeten zich op verschillende plaatsen beschermen tegen vuil dat vanuit hoger gelegen kolonistenwoningen naar de winkelstraten wordt geloosd.
De joodse enclave bevindt zich in de oude stad en breidt zich steeds verder uit. In 2008 situeren er zich reeds vijf afzonderlijke groepen woningen, verspreid over de binnenstad, bewoond worden door kolonisten. Zij worden constant beschermd door circa 2000 Israëlische soldaten. Het Palestijnse stadsbestuur vermoedt dat er op de duur een wig van door Israëli's bewoond gebied dwars doorheen het stadscentrum van Hebron ontstaat die territoriale aansluiting moet kunnen krijgen met Kiryat Arba, de Israëlische nederzetting in de nabije omgeving van Hebron. Deze steeds toenemende druk zorgt voor veel spanning tussen de joodse en Arabische bevolking. Doorheen de gehele stad bevinden zich Israëlische checkpoints, straten worden door militairen -vaak onaangekondigd- afgesloten, waardoor Palestijnen hun wijken soms niet in of uit kunnen. Kolonisten kunnen in het grootste deel van de stad geen voet zetten, tenzij met uitgebreide militaire bescherming.
In 1994 drong Baroeg Goldstein, een Amerikaans-Israëlische arts, gewapend de Ibrahimi Moskee binnen tijdens een gebedsstonde, schoot 29 biddende moslims dood en verwondde er 125. Sindsdien is het gebouw in twee stukken verdeeld: 1/3e voor de moslims, en 2/3e voor de orthodoxe joden, die van hun deel een synagoge maakten. Tijdens joodse feestdagen worden de moskee en de straten er rondom afgesloten voor moslims, militairen laten dan enkel joodse gelovigen en soms ook toeristen toe.
Op 26 maart 2002 werden twee leden van de internationale burgerlijke waarnemersmissie, Catherine Berruex van Zwitzerland en Turgut Cengiz van Turkije, doodgeschoten door extremistische kolonisten op één van de Israëlische apartheidswegen(*) net buiten Hebron. "Deze mensen zijn compleet geschift," zo zei Norman Finkelstein. Voor alle duidelijkheid: Finkelstein's vriend woont niet in de joodse enclave. Het is een Palestijn. Het is tenslotte Hebron.
(*) In heel de bezette gebieden bestaat een apart wegennet, de zg. 'bypass roads' die de illegale kolonies verbinden met elkaar en met Israël. Deze wegen mogen niet gebruikt worden door de Palestijnen. Apartheid? juist ja.
Verhuizen: gelukkig doet een mens het niet al te vaak. Wat je verwacht op één dag over en weer te brengen tussen oud en nieuw huis blijkt meerdere dagen nodig te hebben. En dan gaat het nog niet over de voorbereiding die me enige weken van mijn blog heeft weggehouden. Kasten, commodes, tafels, zetels, een enorme hoop spullen van de kinderen, een 1500tal boeken, allerlei parafernalia en hebbedingen waar je geen afstand van kan doen... En dan sleuren en nog eens sleuren, tot je armen een paar centimeter langer zijn geworden en je rug het bijna begeeft. En dan zit je heel even tevreden neer in het nieuwe huis en dan moet je weer aan de slag: vloertjes afschuren, schilderen, gyprocwanden plaatsen enz. Voor het interview vanavond in de Groene met Norman Finkelstein heb ik enkele boeken nodig, maar in welke doos zitten ze? Gelukkig kan je tegenwoordig je persoonlijke bibliotheek on-line zetten: http://www.librarything.com/koenstuyck. Er is nog veel werk aan de winkel om de lijst volledig te maken maar ik vond tenminste wat ik zocht: "The $36 billion bargain" over de hulp van de VS aan Israel en de amerikaanse Publieke opinie. In dat boek probeert A.F.K. Organski te bewijzen dat de joodse lobby minder over de amerikaanse buitenlandse politiek te zeggen heeft dan vaak wordt verondersteld. Ik wil Finkelstein vanavond vragen wat hij denkt van die stelling. Op Amazon zijn alvast enkele interessante (contrasterende) meningen te lezen.
Een Franse media-waakhond heeft onderzocht hoe zeven grote Engelse en Franse kranten berichten over de wereld. Dat blijkt verrassend -- en misschien ook wel niet. De wereldkaarten die dat redactiebeleid weerspiegelen zijn aanklikbaar op het rode puntje voor de naam. Achter de naam staat een heel vaag vierkantje dat een fijne vergroting tevoorschijn laat komen. Erg aardige kost voor iedereen die de media probeert te volgt -- niet alleen voor journalisten en aankomende hoofdredacteuren.
