Australië eindelijk "forward with fairness" - de progressieve omslag

Vorige week zondag 24 november bracht een zeer hoopgevend signaal van downunder: Australië is uit de conservatieve as gestapt. Australiërs hebben eindelijk John Howard, oerconservatief en grote vriend van George Bush, aan de dijk gezet. De nieuwe premier wordt Kevin Rudd, van Labor. Dat is niet minder dan een aardverschuiving voor het continent dat tot nog toe heel xenofoob en niet erg constructief in de wereld stond. Zeker in vergelijking met de progressieve Nieuw Zeelandse buur, ook al was dat verschil wat uitvergroot door de extreme standpunten van Howard.

Deze 'change in leadership' is zeer belangrijk voor het ecologische front. Australië was tot nog toe onafscheidelijk van de USA in hun strijd tegen het Kyotoprotocol. Kevin Rudd voerde een campagne waarin milieu één van zijn centrale punten was. Hij kondigde aan na zijn overwinning snel het Kyotoprotocol te willen ondertekenen. Zijn ticket naar de Bali conferentie in december was naar verluidt al geboekt. Daarmee laten ze de USA als enige land achter dat weigert het Kyotoprotocol goed te keuren. Australië is trouwens dringend toe aan een verandering in beleid en mentaliteit. Met een ecologische voetafdruk van 7,7 (globale ha/per persoon) hebben ze één van meest vervuilende levensstijlen van de wereld. De gigantische uigestrektheid van hun continent waarvan vooral de kuststrook bewoond is en de relatieve leegte van de 'outback' heeft daar veel mee te maken. Toen ik 6 jaar geleden de trein nam van Sydney naar de oostkant, was dat voor mijn oom in Perth al een vreemde beslissing. Als je je in Australië van één stad naar een andere verplaatst, neem je doorgaans het vliegtuig. Treinen en bussen zijn voor armoezaaiers. De villawijk waar mijn oom en tante wonen is één van de vele uitgestrekte verkavelingen buiten Perth. Er wonen doorgaans geen rijke mensen. De gemiddelde levensstijl van een arbeider is die van een groot huis met tuin, 2 badkamers, minstens 2 auto's enz. Iedereen verplaatst zich per auto. De australische levensstijl produceert een gigantische avalberg maar dat zal iedereen worst wezen gezien de schier oneindigheid van het hinterland.

Eén van de plannen van John Howard om de energietekorten aan te pakken was een ambitieus plan om niet minder dan 25 kerncentrales te bouwen over heel het land. Dat geschifte project wordt nu door kevin Rudd in de vuilbak gekieperd. Gelukkig. Eén van zijn medestanders is niemand minder dan Peter Garrett, lead-zanger van Midnight Oil en sinds jaren milieu-activist. Hij was voor Labor schaduw-minister van klimaatverandering, milieu en de kunsten. Een jaar geleden probeerde ik de man nog te strikken voor een telefonisch interview voor Amnesty, tevergeefs wegens te druk bezig.

Ten slotte, Kevin Rudd wil ook de Aussies terugtrekken uit Irak... Rudd wordt een man om te volgen.

Op straat voor solidariteit en klimaat!

http://www.8dec2007.be

Eén op tien Amerikanen uit de VS hebben te weinig eten

Een berichtje van IPS: "Ruim 35 miljoen van de 294 miljoen Amerikanen, dat is ruim één op tien, hadden vorig jaar niet altijd genoeg te eten. Dat is een stijging met bijna 400.000 mensen in vergelijking met 2005, zegt het Amerikaans ministerie van Landbouw."
(Zonder commentaar)

Eenvoudigste milieutip van het jaar

Surf naar de informatiepagina van 1207 en vink aan "ik wil geen telefoongids - 2,5 kg papier - meer ontvangen." Als 90 % van de mensen niet langer een telefoongids op zijn stoep wil, dan is dit 5000 ton papier x 525 kg CO2 of 2.625.000 kg (!) CO2 bespaard.

De site 1207 is de informatiepagina van de firma die deze gids afdrukt. Je kunt alle info ivm telefoonnrs online opvragen of raadplegen.

'Old habits die hard'

Vandermeersch, nu eindelijk echt een marketeer

Wat iedereen die medialand volgt al langer wist is nu officieel: Peter Vandermeersch (VUM-groep) is 'marketeer van het jaar' verkozen door de Stichting Marketing. In eerste instantie verklaarde hij het een vergissing van de jury, een journalist tot marketeer van het jaar verklaren. Uit eerlijke schaamte wellicht. Of eerder: uit strategische overwegingen? Vandermeersch is slim en beseft zelf ook wel dat zijn ambiguï positie 'gefundenes fressen' was voor media-critici allerhande. Nu is de zaak tenminste duidelijk. Zijn verklaringen in Trends geven laat geen twijfel over waar zijn hart ligt: "De muur tussen de redactie en de commerciële mensen die op de lezersmarkt werken, is weg. Ik heb ervoor gezorgd dat zij in het hart van de redactie zitten." Fundamentele vragen over de onafhankelijkheid van nieuwsgaring stelt Peter Vandermeersch zich blijkbaar niet.

Met andere woorden: vandermeersch is een pragmaticus: het journalistieke petje laat toe om, als hem dat uitkomt, publieke standpunten in te nemen of 'nieuws te maken,' bijvoorbeeld in de reeks rond de Islam.

Geen spoor van moderniteit?

Rudi Collier stelt in zijn editoriaal van het De Morgen Magazine van zaterdag 10 november iets merkwaardig. Volgens hem toont Jan Leyers in zijn serie dat er in heel de bereisde regio geen spoor van moderniteit te vinden is. Wat bedoelt hij daar mee? het begint er steeds mee op te lijken dat Jan leyers een soort nieuwe David Livingstone is en dat we leven in pakweg 1896.

Wat bedoelt Collier? Dat er echt geen moderniteit te vinden is in de regio? Of dat jan L. er geen laat zien. Misschien is dat misschien gewoon niet de focus van het programma: het is namelijk tv, beste mijnheer Collier. Of is het eerder sarcastisch bedoeld? We weten het niet. Want hij verklaart zich niet nader, maar in de rest van de tekst wijst niets op die laatste verklaring. Wel toont hij zich erg verbaasd wanneer het gaat over de Design Week in Istanbul.

Zo wordt het vergif elke dag in ons hoofd gegoten. Begrijpt Collier dan niet dat zulke zelfgenoegzame stigmatisering de polarisering en verwijdering enkel doet toenemen?

Kwaliteitsjournalistiek betekent nog steeds: je bronnen nagaan...

Financieel journalist Thierry Debels schrijft een boek. Het is geen roman, maar een "financiële thriller, gebaseerd op echte feiten." Met de ondertitel "Van 100 € in de collectebus van 11.11.11, komt slechts 1€ in het zuiden" joeg hij de hele ngo-sector in de gordijnen en veroorzaakte een kleine mediastorm.

Hoe komt Debels aan zijn bevindingen? Welke zijn zijn bronnen? Heeft hij zijn aantijgingen op voorhand geconfronteerd bij de aangevallen organisaties? Stuk voor stuk vragen die een journalist toch zou moeten stellen als hij zulke straffe beschuldigingen leest. Maar neen. Als een kip zonder kop surfde iedereen mee op de populistische en gratuite aandachtsgolf en bleef men deze Thierry Debels au serieux nemen. Het feit alleen al dat de naam van 11.11.11 in het boek zelf inhoudelijk niet meer voorkomt en dat gisteren nog een journalist van 4FM daarover uit de lucht viel zegt genoeg.

En dan te denken dat de Europese journalistenbonden op maandag 5 november een “Europese actiedag voor kwaliteitsjournalistiek” organiseerden. Dit hele voorval rond het boek van Thierry Debels toont aan dat dit pleidooi ook in eigen land op zijn plaats is. Ik ga niet meer alle weerleggingen van het boek herhalen, die zijn te lezen op de portaalsite van 11.11.11 en op de website van Vredeseilanden. Maar over enkele buitenlandse voorbeelden die Debels aanhaald in zijn boek valt toch nog wat te zeggen. Ik had in de wandelgangen daarover een gesprekje met MO* journaliste Tine Danckaerts. Zij schreef in de laatste MO* nog een diepgravend dossier over de financiering van Islamitische ngo's. In hoofdstuk 8 van het boek gooide Debels een en ander op een hoopje: hij zocht en vond allerhande negatieve meldingen over ngo’s op het internet en gebruikt die zonder verder onderzoek als ‘bewijs’ in zijn algemene stelling dat de hele sector verziekt is – hij vergeet daarbij te vermelden (1) dat het vaak gaat om situaties uit het buitenland en (2) dat het vaak gaat om oudere berichten die naderhand zijn ontkracht. Tine Danckaerts: “Debels verricht in dit hoofdstuk bijzonder suggestief en ongenuanceerd journalistiek werk. Toen Debels dit hoofdstuk schreef, was het duidelijk dat de onderzoeken tegen Interpal (een Britse Islamitische ngo) waren afgesloten. Ter info en voor alle duidelijkheid, intussen loopt -nav. de Panorama-uitzending waar Debels zich op baseert en onder druk van verdachtmakingen (door Amerikaanse nabestaanden van joodse terreurslachtoffers)- een nieuw onderzoek tegen Interpal, door de Charity Commission, weer omwille van vermeende banden met Hamas. Iets wat Debels niet wist op het moment van publicatie. Laat het duidelijk zijn, ik neem aan dat Interpal niet "Hamas-vrij" is, ik heb Interpal niet persoonlijk gesproken maar ga ervan uit dat de organisatie wel degelijk contacten heeft met de organisatie. Maar nogmaals, in een gepolitiseerde context als deze, wanneer je als hulporganisatie operatief bent in Gaza, zijn banden met Hamas niet te vermijden. Ook Pax Christi Nederland heeft al aan tafel gezeten met Hamas-aanhangers. Is dat dan plots een malafide organisatie?"

“Uiteraard is het kwestie dat hulporganisaties zich formeel distantiëren van de politieke standpunten en de militaire vleugel van politieke bewegingen. Maar Gaza is nu eenmaal in handen van Hamas. De vraag is niet òf ze contact hebben met Hamas (het zijn geen politieke, NIET-gouvernementele organisaties die juist voorbij diplomatieke standpunten moeten kunnen bewegen, op een uiteraard bonafide manier), maar hoe ze daarmee omgaan. Een evidente en pertinente vraag die Debels zich niet stelt en dat leidt dus tot gratuite, gemakkelijke beschuldigingen. “

“Ik heb de bewuste BBC-reportage niet gezien, en kan daar dus niet over oordelen. Feit is dat Debels gewoon geen verder onderzoek heeft gedaan, zich blijkbaar niet eens de moeite heeft getroost om de Charity Commision of Interpal zelf te contacteren.”

“Dit is vooral een heel politiek en gevoelig gegeven waar islamitische hulporganisaties mee te maken krijgen, zeker zij die actief zijn in de Palestijnse Gebieden. Deze organisaties worden extra geviseerd op banden met Hamas, omwille van de politieke en diplomatieke gevoeligheid rond de beweging. Maar dat is dus juist het hele punt, Debels walst over dit bijzonder gevoelige en explosieve thema, zonder enige nuance. “

Nog iets waar Tine zich blauw aan ergerde, was de link die Debels legt tussen de zakaat (de derde en dus een belangrijke pijler van de islam) en verdachte financieringen: "Hij citeert daarvoor Willy Claes die een lezing hield over het thema: 'de zakaat en waar die naartoe gaat is een moeilijk te controleren element. Deze religieuze bijdrage gaat naar "zogezegde religieuze en caritatieve organisaties", waarbij men onvermijdelijk ook stoot op organisaties als de muhjadeen, Hamas en Al Qaeda.' Er is inderdaad geen overheidscontrole op kleine organisaties, wat overigens geldt voor de hele Vierde Pijler in België. Er zou misschien wel gezocht moeten worden naar een soort watchdog voor caritatieve organisaties in Vlaanderen, om een zicht te hebben op de geldstromen en waar die naartoe gaan. Maar dat laatste raakt Debels niet eens aan, hij denkt niet constructief mee, geeft alleen maar ongenuanceerde kritiek op het geld dat Belgische moslims geven. Waar zijn overigens de bewijzen dat gewone, Belgische moslims geld geven aan verdachte groeperingen? Dit is alweer een verdachtmaking die alleen maar leidt tot een politieke en gepolariseerde lezing van de islam.”