Jan Leyers versus Sami Zemni

Sami Zemni zet de puntjes op de i in zijn reactie op Jan Leyers in De Morgen. Die laatste beweerde in een interview dat Zemni zou gepleit hebben voor een 'Islamzuil' hier bij ons. Wat hij in ieder geval gezegd heeft is dat de politieke islam zoals we die nu kennen een 'modern' fenomeen is. En dat kan er bij Leyers niet in.
Het verschil is dat Zemni de wetenschappelijke definitie hanteert voor het historisch-filosofische begrip 'moderniteit.' Hij bestudeerde de ontstaansgeschiedenis van de politieke islam en concludeert dat die meer een politieke reactie is uit ontevredenheid met de plaats van de Islamitische hemisfeer in de toenmalige wereld. Jan Leyers zet een aantal uitspraken van mensen die hij op zijn reis ontmoette af tegen de populaire betekenis van wat modern is. Maar het is niet omdat hun discours allesbehalve modern klinkt, dat ze ook geen modern fenomeen kunnen zijn. Ik denk dat het belangrijk is om te onderkennen dat de moderniteit niet alleen het seculaire en rationele vooruitgangsdenken heeft opgeleverd maar ook aberaties als het fascisme en... het fundamentalisme.

Aansluitend: wat me ergert is hoe Jan Leyers nu overal wordt opgevoerd als de grote specialist van de Islamitische wereld. Hij is en blijft presentator van een reisprogramma, dat weliswaar heel verdienstelijk is in zijn genre maar dat geen enkele wetenschappelijke of zelfs journalistieke meerwaarde biedt. Toon Leyers in een panelgesprek rond het thema, als moderator of desnoods als panellid maar zet hem alsjeblief niet als autoriteit in een TerZake studio.

Blok Watch the End

Marc Spruyt houdt er mee op. Hij denkt dat de opgang van het VB gestuit is, het cordon sanitaire zal wellicht nooit meer barsten omdat de druk er niet meer is, zegt hij. Ik volg hem daarin. De rol van Vlaamse zweeppartij is overgenomen door NVA en LDD, hun racistische discours begint zijn appeal te verliezen omdat de 'onfatsoenlijke aanpak' niet werkt en mensen geen spreekbuis meer nodig hebben om hun eigen weerstanden te uiten. En bovendien had het VB geen antwoorden op de grote vragen van de nabije toekomst met als voornaamste: de klimaatwijziging en de noodzaak van radikale maatregelen.

Web 2.0 ook voor klimaat

Het internationaal netwerk voor mondiale rechtvaardigheid lanceerde een nieuwe ruimte voor sociale netwerking rond het klimaatthema. Web 2.0 projecten, zeker als ze een maatschappelijke meerwaarde bieden, kunnen me steeds wel interesseren. Du heb ik mezelf een profieltje aangemaakt bij wijze van test. Zoals alle goede community-websites kan je ervaringen delen, 'vrienden' maken enz. Je kan ook groepen aanmaken.

Uit een interview met één van de stichters op het euforic blog blijkt dat ze ook een ontvangstruimte gemaakt hebben op Second Life.

Ik heb nog geen tijd gehad om mijn profiel te stofferen. Die groene voeten op mijn ecologische voetafdruk zijn wat te optimistisch vrees ik - ik had niet al onze electriciteitsrekeningen bij de hand om een volledige berekening toe te laten. Iets voor later.

Vrede achter de hoek of verloren in een klein hoekje?

Een mail van Jessica Devlieghere uit Rammalah over het 'reuzeconcert voor vrede' dat op stapel staat in Tel Aviv godbetert... en in Jericho. Ik zet hem integraal hieronder omdat ie een goed beeld geeft van het nieuwste spelletje schaduwdansen rond het zg. 'vredesproces.' Lees ook de laatste schrijnende berichten op www.palestinaindemedia.blogspot.com over de wurggreep op Gaza en ook steeds meer op de Westbank.


Beste allemaal,

velen lieten me verstaan dat het al lang stil bleef vanuit Ramallah. ik doe hierbij een nieuwe poging om af en toe mijn indrukken en de wel en weers in deze regio te vertellen.

Jessika


Het lijkt hier wel een groot feest van vredestoenaderingen, Olmert en Abbas regelmatig bij elkaar op de thee, Palestijnse gevangenen die bevrijd worden, en op 18 oktober een reuzeconcert voor 'vrede' tegelijkertijd in Tel Aviv en Jericho. De liefde, het begrip en de vrede kunnen niet op. Een ander kleinere maar ook wel goed getimede illustratie van al die liefde en Israelische gulheid, was de half verdoken vertegenwoordiger van Madonna herself die vorige week bij de cirkusschool en een kleine muziekschool voor kinderen in Ramallah kwam aankloppen om te 'helpen'.

Wat kan daar nu mis mee zijn?

Wel, veel, heel veel zelfs.

Van zodra het woord 'vrede' hier in de mond genomen wordt door leden van Likud (partij van Olmert) en van Shas leden (een extreem rechtse partij die vooral de settlements bevolkt en met miljoenen steunt), wat het geval is met de reuze concerten van One million for Peace [1], mag je best wat achterdochtig worden.

Waarom moet en kan dit alles gebeuren om de wereld te tonen hoe graag we vrede willen, en vallen er wel elke dag Palestijnse doden in Jenin, Nablus, Gaza, (in Augustus '07 werden 45 Palestijnen gedood door het Israelisch leger [2])?, worden er dagelijks gemiddeld 15 Palestijnen gearresteerd door datzelfde leger? wordt de muur niet afgebroken maar elke dag verder voltooid? worden illegale settlement uitbreidingsplannen goedgekeurd door de Israelische Knesset? mensen elke dag uitgescholden en als vuil behandeld aan checkpoints... Echte vrede is juist door toedoen van deze hele 'vredesmaskerade' verder weg dan ooit.

Even inzoomen op die 86 vrijgelaten Palestijnen met alle camera's er op. In Augustus 2007 werden 458 Palestijnen gearresteerd. In September waren het er 421 [3]. Toen waren er geen camera's aanwezig.

29 van de 86 gevangen werden maandag in Gaza verwacht net als in de West Bank. Horden families trokken richting Erez waar ze zouden aankomen. Oude moeders stonden er de hele dag te wachten in de hitte, hun zoon die misschien al 5 jaar vast zit komt vrij. Maar tegen de avond was die zoon er nog niet. Hun vrijlatingen werden nog niet getekend. Terug naar huis, was het dan echt wel waar? Een tweede incident op die maandag. De honderden enthousiaste families en vrienden van de gevangen waren uitgelaten, en wachten aan de ingang van Erez. Heel de wereld wist dat die mensen daar puur en alleen stonden te wachten op hun naasten, en een klein beetje in de roes waren, 1 positief gebeuren voor 29 families tussen de jaren van dood, armoede, opsluiting, uithongering, enzovoort. Maar als men te enthousiast wordt en te kort bij Erez en de muur komt shoten Israelische soldaten los in de menigte naar de benen van de mensen. Dat gaf zelfs een militaire bron in Erez zelf toe. Een jongen van 13 werd gewond afgevoerd op maandag. Een fotograaf van reuters kreeg het zelfde te verduren op dinsdag toen de gevangenen dan eindelijk toch aankwamen in Gaza. Maar Mahmoud Abbas is blij, en kan zijn bevolking tonen hoe goed de Israeli's het met hem voorheeft. Ondertussen onderhandelt hij verder over lucht. En worden alle echte thema's zoals altijd uitgesteld.

Hou jullie verder ook klaar voor de eventuele berichtgeving op 18 oktober van een 'nooit geziene volks mobilisatie voor de vrede in Israel en Palstina'. Die dag treden grote namen als Bryan Adams, Ilham al Madfai op in Jericho en is er een reuze concert event in Tel Aviv. Ze verwachten 200.000 mensen in elke locatie die zich uitten voor vrede en een twee staten oplossing.

In eerste instantie roept dit initiatief op voor vrede. Tientallen pagina's op hun website worden gevuld met lege rethoriek. Niet 1 duidelijke element waarop die vrede dan gebaseerd moet worden. Niets over rechten.

Er wordt een twee statenoplossing vermeldt maar over welke grenzen van die twee staten men het heeft blijft men opnieuw zeer duister. Niet zo belangrijk? Als we maar vrede willen? Wel als niet het hele conflict al 60 jaar net daarover draait, misschien niet.

Verder stellen wij ons hier wel een beetje de vraag hoe ze aan 200.000 palestijnen in jeriucho gaan geraken? Palestijnen van Jeruzalem? Van in Israel? Of van de West Bank? Want van die laatste mogen er bitter weinig naar Jericho, daar hebben ze een permit voor nodig van isarel. Om in hun eigen land naar een andere stad te gaan. Diegenen die we wel zouden geraken, zullen er misschien uitgeput na een lange reis van uren via slalomwegjes en na lang wachten aan Israelische checkpoints opnieuw in hun eigen gebied. Eenmaal daar aangekomen kunnen ze ook niet meer terug, want er is geen transport vanuit Jericho naar Ramallah, nablus, Qalqilya, Jenin, bnethlehem etc ... na 5 uur. Overnachten in een hotel is een dure grap die enkel de piepkleine business elite die het event mee ondersteunt kan betalen. Palestijnen waarvan de helft werkloos is en 80% in armoede leeft zullen weinig geld hebben om het transport tot Jericho en de overnachting te betalen. En al die palestijnen in de West bank zijn niet echt te vinden voor een vredesconcert waar hun rechten met de voeten getreden worden. Nog een detail. De grote Irakese zanger en door vele Palestijnen geadoreerde Ilham Al Madfai, is uitgenodigd en zal er zeker zijn. En dat kan enkel als Israel daar toestemming voor geeft. Vorig jaar werd hij ook uitgenodigd en geprogrammeerd door PAC (Popular Art Centre) voor hun jaarlijks internationaal festival. Toen kreeg hij echter geen toelating van Israel, wat toen als een stevige boodschap gezien werd van Israel aan de bevolking. Zoals een vriend me net mailde die mee het PAC festival organiseerde, something stinks. Ik ben benieuwd welke 200.000 palestijnen er in jericho gaan belanden. En als kers op de taart, vraag ik me af welke boodschap de media de wereld instuurt wanneer er zo weinig komen opdagen? Dat Israelis in Tel Aviv wel vrede willen, maar de Palstijnen niet?

En zo ook de vertegenwoordiger van Madonna herself die vooreerst niet echt veel woorden wou besteden aan wie hij vertegenwoordigde (dat visten we zelf die avond na hun bezoek uit) en een beetje beduusd opkeek toen ik hem op de vraag of palestijnen hier niet blij zouden zijn met charity en financiele steun van Israelische initiatieven of Joodse Amerikanen antwoordde dat Palestijnen geen charity nodig hebben, maar hun rechten. En dat charity dan niet meer nodig zou zijn.

Rechten van de Palestijnse bevolking hebben te maken met het de door de VN resoluties bekrachtte rechten van miljoenen vluchtelingen op terugkeer en op compensatie, met het vrij bewegen van miljoenen in hun eigen land, met Jeruzalem asl hoofdstad van een palestijnse staat, met de afbraak van de muur, met de ontmanteling van alle illegale settlements die nu de hele West Bank domineren, met families en boeren die het recht op hun eigen landbouwgrond niet voor hun ogen zien weggemaaid worden door bulldozers voor de bouw van een apartheidsmuur, rechten en vrede hebben te maken met een dialoog gebaseerd op die rechten, met wederzijds respect en erkenning van die basirechten, niet met love and peace and understanding.

----------------------------------------------------------

[1] http://www.onemillionvoices.org/aboutonevoice/event_jericho.html

[2] Cijfers uit De Reports of the Palestinian Monitoring Group – www.nad-plo.org/ of op de site van www.Btselem.org

onder fatalities

[3] Id.

Waar blijven de sancties?

Het repressie-apparaat is in actie gekomen in Birma. Zo gaat het steeds. Nadat de spectaculaire demonstraties uiteen geslagen zijn heeft het regime een geforceerde rust opgelegd in de straten van Rangoon en andere steden. Er zijn nog steeds geen echte nieuwe sancties afgesproken (waarom moet dat zo lang duren - wacht men tot de toestand weer 'gepacificeerd' is om dan de zaak weer in de vergetelheid te laten wegzakken voor de publieke opinie?).

Ondertussen heeft Amnesty een smsactie voor Birma opgezet. Ook de AVAAZ petitie-machine loopt nog steeds volop. Ze willen een globale advertentiecampagne opzetten om China te dwingen tot actie.

IPS had een interessant gesprek met Soe Myint, de Birmees die begin jaren '90 een vliegtuig kaapte om aandacht te vragen voor Birma. Voor de echte nieuwshongerigen, kan je gaan kijken op www.mizzima.com, een onafhankelijk media-platform van Birmese journalisten dat opereert vanuit het buitenland.

Verkleutering, verschraling en meer

Het is opvallend hoe, na de vernieuwingsoperatie bij Radio 1 begin september, de kritiek weer eens aanzwelt over de berichtgeving op de VRT. En bij uitbreiding de hele media. Er wordt steen en been geklaagd over de 'verkleutering' van de programma's en de verschraling van het nieuwsaanbod. Gisteren was ik op een conferentie van het Vlaams Vredesinstituut. Met als basis het onderzoek dat het instituut bestelde bij M2P, de onderzoeksgroep van Stefan Walgraeve (UA), ging het over "Vrede in Vlaanderen," opinies en engagementen van Vlamingen inzake vrede en geweld. Meer daarover één van de komende dagen. Maar ook hier weer waren weinig mensen te spreken over de media. Zo had voorzitster van het Vlaams Vredesinstituut Nelly Maes het over de "totale afwezigheid" van de Vlaamse media in de Europese instellingen waar nochtans het grootste deel van alle beleidsbeslissingen die ons dagelijks leven bepalen worden genomen.

De maandag ervoor, bij de uitreiking van de Noord-Zuidpersprijs, gooide oud-vrt journalist Guy Poppe een flinke knuppel in het hoenderhok met zijn gelegenheidstoespraak. De man is op pensioen en dat geeft hem de vrijheid om zijn gedacht te zeggen. De sappigste uittreksels zijn te lezen op de portaalsite van 11.11.11 onder de titel "Afrika buiten beeld in de media."

Zelfs de Europese commissaris voor mensenrechten Thomas Hammarberg houdt op zijn website een vurig pleidooi voor diversiteit in de media.

Ondertussen leest Vlaams Minister Bourgeois (o.m. van media) tot twee maal na elkaar tijdens de boven beschreven gelegenheden de triomfantelijke vaststelling voor dat "op het vrt en het vtm journaal resp. één derde en één vierde van de items buitenlands nieuws waren." Hij voegde er wel aan toe dat het enkel een kwantitatieve analyse betrof. Ik vrees dat het allemaal geen zier zal uithalen. Al zou het goed zijn dat ze tenminste op de VRT Siegfried Brakke en zijn companen uit het top-management (waar geen enkele journalist in zetelt) eens desnoods hardhandig zouden bijsturen.