Terug thuis - in Palestina meer van hetzelfde

Een beetje later dan beloofd, maar weer thuis komen na drie maand op reis houdt steeds meer in dan je denkt. We hebben anders goed 'gewerkt' - 136 bladzijden tekst bijeen geschreven. Ze staan nog steeds te lezen op ons reis blog Arcazaar2007.
Nog een halve week voor ik mijn collega's terug zie op 11.11.11, dat geeft me nog een beetje tijd om één en ander af te werken. Onder meer een recensie van "Islam en democratie," een baanbrekend boek van Fatima Mernissi dat 15 jaar in mijn boekenkast stond en dat ik meenam naar Marokko.

Ondertussen lees ik op het weblog van Anja Meulenbelt haar schrijnende getuigenis over de situatie in Gaza en mijn hart bloedt alweer hevig. Na twee dagen van enkele summiere berichten in de vaderlandse pers genre "Israeli's sluiten elektriciteit af in Gaza," lees ik met stijgende verontwaardiging het verslag van de Nederlandse politica - één van de weinige met een engagement voor het drama in Palestina.

Het blijft maar duren en niemand steekt een vinger uit. ALs ik de dag erna bezig ben met de voorbereiding van het laatste nummer van Amnesty Nieuws, het ledenblad van Amnesty Vlaanderen, stoot ik op het volgende stuk in de Amnesty nieuwslijn: "Evictions crisis deepens for Palestinian villagers". Want er is natuurlijk niet alleen Gaza. Ook op de Westelijke Jordaanoever is de IDF (Israeli Defence Forces) zoals gewoonlijk bezig met Palestijnse families uit hun huizen te drijven, die huizen vervolgens vakkundig (ze hebben daar een indrukwekkende handigheid in verworven) met de grond gelijk te maken en tenslotte aan het gebied een militaire status te geven. Op hetzelfde moment breide n de illegale nederzettingen van de kolonisten in de buurt steeds maar uit.

Als je denkt aan de oorlog in Libanon vorig jaar is het patroon duidelijk: komkommertijd in Europa en de VS is hét moment voor Israël om weer eens zwaar toe te slaan, zwaarder dan normaal, want toeslaan doen ze natuurlijk voortdurend, heel het jaar door, maar dat beseft de publieke opinie niet in het westen. Die werkwijze levert hen in de internationale perceptie twee voordelen op: (1) in de zomer is de kans op reactie vanuit het westen kleiner, gezien iedereen op vakantie is; (2) ze kunnen de bewering volhouden dat er 'tijdens het jaar' geen systematische repressie bestaat, want er is tijdens de zomer al hard opgetreden. Al de rest zijn gerichte acties als reactie op Palestijnse agressie.