Onze verdomde plicht: slotconclusie G8 tegentop

Zondag 3 juli. Na de massale betoging van zaterdag is het relatief rustig in Edinburgh. Maar op vijf plaatsen in de stad zoemt het van activiteit. Medewerkers lopen haastig rond in rode t-shirts waarop het ondertussen gekende G8 logo, met de G die zich als een tang aan de aarde heeft vergrepen. Het is bijna 10 uur en sprekers komen haastig toelopen voor hun workshops of plenaire debatten. Het is een soort mini-sociaal forum. Aan de ingang van elk van de zalen staat de organisatie met een boekenstand. Je kan er de t-shirts met het logo kopen en je loopt er de naast de die-hards van de verschillende thema's ook velen tegen die zich gewoon komen informeren. Enkele van de belangrijke thema's op de tegentop:
- Afrika, kunnen Blair en Brown echt iets doen?
- Hulp, handel en schuld: 'making poverty history'
- Hoe kunnen we 'klimaat rechtvaardigheid' bekomen?
- de aanval op de burgerlijke vrijheden en de oorlog tegen terreur
- Rascisme, asiel en migratie

Onder de aanwezigen zelfs enkele gezinnen met kinderen, je zou zeggen dat die de zonnige buitenlucht prefereren, in één van de mooie parken van de stad of op Carlton Hill, waar je een mooi zicht hebt. Mijn eigen verleiding trotserend, ik heb immers een kaartje gekocht van 10 pond (15 €), loop ik de workshop binnen over 'effectieve solidariteit met Palestina,' de enige die ik nog kan volgen gezien het vervroegde vertrek van de bus terug naar België. Zoals steeds als het over Palestina gaat zijn er weer emotionele getuigenissen van de toestand op het terrein die wraakroepend blijft. Vergelijkingen met de apartheid in Zuid-Afrika zijn ook nu weer nu weer niet van de lucht. In het verleden is het internationale isolement van dat infame régime ooit begonnen met een academische boycot. Zouden de recente acties van de Britse universiteitskoepel AUT een veeg teken aan de wand zijn? Volgens Hillary Rose zit de kans erin om de internationale academische wereld mee te krijgen in hun boycot campagne. Volgens haar is één van de belangrijkste verschillen met Zuid-Afrika het feit dat zij de miljoenen zwarte Afrikanen nodig hadden als goedkope arbeiders. Voor Israël zijn de Palestijnen gewoon lastposten die ze willen verdrijven. Ik vraag me af of dat helemaal klopt en of Israël de ghettoïsering van Palestina ook niet aangrijpen om goedkoop werkvolk uit te persen... Een discussie die ze binnen het Actieplatform Palestina beter kunnen voeren. Verder gaat het nog over de Caterpillar campagne. Dat vermaledijde bedrijf wiens machines in de bezette gebieden Palestijnse woningen platwalsen en meebouwen aan de apartheidsmuur. Minder bekend is dat ze ook wapens maken (motoren voor tanks enz.) waar het Israëlische leger vele slachtoffers mee maakt. Er is één ding waar ze zich naar eigen zeggen absoluut niet mee bezig houden, en dat is politiek. Daarom verkopen ze gewoon verder. En verkopen ze zelfs hun naam aan kleding- en schoenenmerken die van het 'sterke' imago van Caterpillar willen meeprofiteren. Wat we dus dringend moeten doen is dat imago beschadigen in de ogen van de publieke opinie. De website 'Caterkiller' is alvast goed bezig.

Slotconclusie

Die namiddag in de bus terug is er tijd te over om de voorbije twee dagen te overdenken. Terwijl de glooiende heuvels van Noord-Engeland voorbij glijden en de leegheid van het landschap opvalt bedenk ik hoe alles voortdurend in beweging is. De ontvolking van het platteland, de aangroei van de steden overal ter wereld, mensen die migreren en andere horizonten opzoeken, de happy few doen het uit verveling, voor het overgrote deel van de vluchtelingen is het uit pure noodzaak. Uit onderzoek blijkt dat de meeste mensen uit het zuiden die echt de stap zetten om te migreren dan nog tot de middenklasse behoren. De allerarmsten hebben geen familie in het buitenland die hen geld stuurt, ze hebben nauwelijks nog een overheid die hen helpt. En toch zijn zij eigenlijk de grootste schuldeisers van het Westen. Met op de passiefzijde van de balans (1) een historische schuld van koloniale mogendheden die hun oude kolonies verweesd achterlieten zonder middelen en met een verouderde economie louter gebasseerd op toeleveren van grondstoffen; (2) Een enorme economische schuld, gebasseerd op tientallen jaren leegroof van diezelfde grondstoffen; (3) Sociale schuld door de jarenlange uitbuiting van goedkoop werkvolk (zeg maar slaven arbeid), het wegtrekken van de beste krachten (de zg.braindrain), het opleggen van structurele hervormingsprogramma's die investeren in ontwikkeling onmogelijk maakten en last b.n.l. het op hun plaats houden van dicatoriale régimes die winstgevende contracten verzekerden voor buitenlandse bedrijven; (4) Ecologische schuld, een gegeven waarvan de enorme omvang pas de laatste jaren sporadisch naar boven komt - niet alleen is de uitstoot in het Westen zo groot dat ze de wereldreserves opgebruikt en de effecten van klimaatverandering afwentelt op het zuiden, maar bovendien wordt het zuiden massaal als stortplaats gebruikt door Westerse bedrijven die weigeren te betalen voor een deftige verwerking. Restafval, gevaarlijk chemisch en zelfs nucleair afval, het belandt allemaal in fragiele ecosystemen van het zuiden. Wat tijdens de Tsunami voor de Ethiopische kust naar boven kwam is wellicht het tipje van een onwaarschijnlijke afvalberg.
De wereldleiders zal het allemaal een zorg wezen: het enige dat hen ook maar enigzins zal doen luisteren is publieke druk van hun eigen electoraat. Het is dan ook onze verdomde plicht om die hete adem in hun aasgierenvel te blijven blazen, voor hen wiens stem niet ver genoeg draagt.