Zijn joden nog een volk?

Op het blog van Anja Meulenbelt staat vandaag een wezenlijk belangrijke tekst van Yeshayahu Leibowitz. Je zou de man kunnen verwijten dat hij een nostalgicus is naar de tijd van de Stetl's toen de Joodse bevolking het bindmiddel was dat Oost-Europa bij elkaar hield. Maar zijn analyse ligt volledig in de lijn van Yakov M. Rabkin's historische oordeel in het boek "In de naam van de Thora" waarin hij de Zionistische machtsgreep binnen de joodse diaspora beklijvend beschrijft. De afkeer die de Zionisten voelden van de 'achterlijke' religieuze gebruiken waar ze vanaf wilden staan haaks tegenover de manier waarop Israël nu de extremisten van Shas en anderen voor hun kar spannen. Maar zoals dat zo vaak gaat, het doel heiligt de middelen en Zionisten gaan niets uit de weg om hun doel, de realisatie van een groot-israël te bereiken.

Toch blijft het verbazend hoe ze bijvoorbeeld met hun 'Wet op de terugkeer' blijven proberen om joden uit de diaspora aan te trekken. Je kan immers 'joden' alleen maar definiëren als een religieus begrip - ook al zijn de mensen in kwestie niet meer praktizerend. Prof. Shlomo Sand, één van de 'nieuwe historici' bracht daarover onlangs ook een interessant boek uit: "When and how the Jewish people was invented." Hij concludeert uit zijn onderzoek dat onder meer Spaanse joden geconverteerde lokale stammen waren en niet, zoals Zionisten ons willen doen geloven, de verspreide nakomelingen van een 'natie-ras' met een éénduidige oorsprong. Met andere woorden: zelfs de diaspora is een fictie. Het boek werd op 21 maart in Haaretz besproken door Ofri Ilani. De mythe staat op barsten...