Dictator in de making

Bij het lezen van het nieuws uit Palestina van de voorbije zomer moet ik denken aan wat John Dugard, speciale gezant van de Raad voor de Mensenrechten van de Verenigde Naties, in één van zijn rapporten schreef: "nog nooit eerder is een bezet volk zo zwaar aangepakt." De afsluiting van de grenzen van Gaza voor alle binnenkomende goederen begin juli heeft ertoe geleid dat 75% van alle bedrijven hun deuren hebben moeten sluiten. Meer dan 2900 fabrieken lagen stil. Die gaven werk aan ongeveer 30.000 arbeiders. En zo naderen we stilaan de 100% werkloosheid. Ondertussen zien we hoe de aloude strategie om Westers-gezinde dictators volop te steunen onverkort wordt uitgevoerd in de Palestijnse gebieden. Ook al gaat die keuze diametraal in tegen de wil van het volk. Ook al heeft de 'dictator in de making' geen greintje respect voor zijn volk wiens belangen hij zou moeten behartigen. Ook al denkt hij alleen aan de veiligheidsmensen rond zijn eigen persoon en likt hij de hielen van Israel. Ja, Mahmoud Abbas heeft alles wat het Westen vraagt van een Palestijns leider.

Wie dacht dat die verdeel en heers politiek iets van het verleden was, 'think again.' Terwijl het westen de democratische verkiezingsoverwinning van Hamas weigerde te erkennen is Mahmoud Abbas aan een heuse machtsgreep bezig, met goedkeuring van datzelfde westen. Hij en zijn privé-milities worden al maanden van geld en wapens voorzien. Het is paradoxaal maar het enige wat de Gaza vlot binnenraakt zijn wapens voor Abbas zijn milities... De miljarden belastingsgeld die Israël van de Palestijnen steelt worden ondertussen van de Hamas regering onthouden waardoor die zelfs de ambtenaren niet kan uitbetalen.

Als Israël het dan heeft over 'vredesbesprekingen' - daar hebben ze het al jaren over maar ze houden zich aan niets - dan is Abbas de gedroomde gesprekspartner: enkel ja-knikken en achter de schermen steun ontvangen terwijl zijn volk crepeert.

Ludo De Brabander van Vrede schreef begin juni nog een goede opinie "Aan de Palestijnse kwestie hangt een vies Westers geurtje" - Ludo zet daarin het overdonderende feitenmateriaal nog eens op een rijtje. Palestina blijft het grootste schandaal van de internationale politiek.

Ik voeg hier met permissie nog een stukje toe van Robert Fisk (16 juni 2007), als het nog nodig zou zijn maar hij kan het zo goed zeggen:

All over the Middle East, it is the same. We support Hamid Karzai in Afghanistan, even though he keeps warlords and drug barons in his government (and, by the way, we really are sorry about all those innocent Afghan civilians we are killing in our "war on terror" in the wastelands of Helmand province).

We love Hosni Mubarak of Egypt, whose torturers have not yet finished with the Muslim Brotherhood politicians recently arrested outside Cairo, whose presidency received the warm support of Mrs - yes Mrs - George W Bush - and whose succession will almost certainly pass to his son, Gamal.

We adore Muammar Gaddafi, the crazed dictator of Libya whose werewolves have murdered his opponents abroad, whose plot to murder King Abdullah of Saudi Arabia preceded Tony Blair's recent visit to Tripoli - Colonel Gaddafi, it should be remembered, was called a "statesman" by Jack Straw for abandoning his non-existent nuclear ambitions - and whose "democracy" is perfectly acceptable to us because he is on our side in the "war on terror".

Yes, and we love King Abdullah's unconstitutional monarchy in Jordan, and all the princes and emirs of the Gulf, especially those who are paid such vast bribes by our arms companies that even Scotland Yard has to close down its investigations on the orders of our prime minister - and yes, I can indeed see why he doesn't like The Independent's coverage of what he quaintly calls "the Middle East".

If only the Arabs - and the Iranians - would support our kings and shahs and princes whose sons and daughters are educated at Oxford and Harvard, how much easier the "Middle East" would be to control.

For that is what it is about - control - and that is why we hold out, and withdraw, favours from their leaders. Now Gaza belongs to Hamas, what will our own elected leaders do? Will our pontificators in the EU, the UN, Washington and Moscow now have to talk to these wretched, ungrateful people (fear not, for they will not be able to shake hands) or will they have to acknowledge the West Bank version of Palestine (Abbas, the safe pair of hands) while ignoring the elected, militarily successful Hamas in Gaza?

It's easy, of course, to call down a curse on both their houses. But that's what we say about the whole Middle East. If only Bashar al- Assad wasn't President of Syria (heaven knows what the alternative would be) or if the cracked President Mahmoud Ahmedinejad wasn't in control of Iran (even if he doesn't actually know one end of a nuclear missile from the other).

If only Lebanon was a home-grown democracy like our own little back- lawn countries -Belgium, for example, or Luxembourg. But no, those pesky Middle Easterners vote for the wrong people, support the wrong people, love the wrong people, don't behave like us civilised Westerners.

So what will we do? Support the reoccupation of Gaza perhaps?

Certainly we will not criticise Israel. And we shall go on giving our affection to the kings and princes and unlovely presidents of the Middle East until the whole place blows up in our faces and then we shall say - as we are already saying of the Iraqis - that they don't deserve our sacrifice and our love.

How do we deal with a coup d'état by an elected government?